Uczeń z piekła rodem 3

Merry Christmas!!!

Jako prezent na święta dodaję rozdzialik. Mam nadzieję, że wyrobię się z resztą rozdziałów na czas, bowiem chciałam Wam wstawić rozdziały dzisiaj, w pierwszy i drugi dzień świąt. Trzymajcie kciuki!
Tymczasem miłego czytania :)

Wstałem. Tak, obudziłem się normalnie. Os razi pomyślałem, że to dziwne i zadałem sobie pytanie: - Normalni ludzie to tak zawsze? Współczuję im- Westchnąłem po monologu i ruszyłem zrobić się na bóstwo, jak każdego dnia. Tym razem zaczesałem proste i pocieniowane pasemka do tyłu i uklepałem delikatnie. Ciemno-szare rurki wyglądały na moim tyłku idealnie, a czarna obcisła bluzka z trzy-czwartym rękawem odsłaniała sexowne blade obojczyki.
- Miodzio- Powiedziałem do odbicia i zacząłem się pakować. W szkole przywitał mnie chórek komplementów- jak zazwyczaj. - Łoo, cześć- Przywitałem się z długowłosym, który stał na mojej drodze. Ja nigdy nie wpadam, chyba, że komuś w oko.- Co tam?- Dodałem lekko patrząc z góry, jak zawsze. 

-Cześć... -Odpowiedziałem dość smętnie. - Mogło być gorzej.. A tam? -Spojrzałem się na chłopaka. Jakoś dziś nie było mi do śmiechu. Miałem wszystkiego dosyć. Jeszcze ta sprawa z Harumi'm... Ta jego wczorajsza reakcja była... W sumie to miałem dość jego twarzy! Wkurzała mnie Ale i tak... Moje uczucia się nie zmieniły. Westchnąłem i czekałem co powie Umi. 

Widziałem, że coś z nim nie tak. Kurde, nie zapytam się, bo wyjdę na miłego.

- Co jest?- Kurwa.

- Zapytaj się sam siebie. -Odpowiedziałem ponurym głosem. Patrzyłem na niego spode łba, nie wiedząc zbytnio, czego się spodziewać. 

- Yyyyyyyyy...- Dałem sobie mentalnego kopniaka w dupę. Byłem zbyt speszony, na szczęście dałem radę to ukryć. Zapomniałem tylko o jednym ważnym szczególe... Demony potrafią wykrywać ludzkie emocje! Fak.- To ja już pójdę..- Odparłem otępiały, ale zaraz się poprawiłem. Wszedłem do klasy i usiadłem na swoim miejscu. Jedna z dziewczyn usiadła na miejscu przede mną i zapytała:

- Czy wszystko dzisiaj jest okej?- Widziałem troskę na jej twarzy, oraz lekki lęk po wczorajszym.

- Tak, dziękuję, że pytasz- Uśmiechnąłem się do niej lekko, a ona lekko się zarumieniła.

- J-jeżeli tak to dobrze. Do zobaczenia!- Pożegnała się i wstała.

- Cześć- Pomachałem jej, a ona podleciała do grupki swoich koleżanek pochwalić się rozmową. Nagle do mojej mózgownicy wleciał idealny plan. Zaśmiałem się ciszo do samego siebie.

Podszedłem do Harumi'ego.
-Harumi.. Porozmawiamy po lekcjach? -Odezwałem się do niego drżącym głosem. -Musimy sobie parę spraw wyjaśnić.. -Mój głos stał się stanowczy. Nie doczekałem się odpowiedzi, bo nagle rozległ się dzwonek. Usiadłem w swojej ławce i czekałem aż rozpoczną się lekcje. Trza przyznać, że nie mogłem się skupić.. Widok Harumi'ego tak sensownie ubrany mnie podniecał.. Ale na szczęście nie było tego widać.

O kurdełkę. On. Chce. Gadać. Nie zdążyłem mu odpowiedzieć, gdyż zadzwonił dzwonek i musiałem skupić się, aby nie wpaść-zapomniałem się pouczyć. Na moje szczęście psor mnie nie odpytał i z ulgą wyszedłem z lekcji. Od razu dorwały mnie dziewczyny. Chciały mieć szansę, jeżeli jeszcze miałem dobry humor. Udało mi się uniknąć rozmowy z Shiro i trochę się z tego cieszyłem. Na następnej lekcji mieliśmy okienko, więc wymknąłem się do sklepu. Dla Annie kupiłem cukierkową różę, a dla Shiro.... Miałem problem. Co on lubił oprócz mnie? Nie wiedziałem. Wracając do szkoły natknąłem się na mały stragan z bransoletkami. Kupiłem jedną, która najbardziej kojarzyła mi się z demonem i chwilę później byłem w szkole. Rudej dałem różę, a ona mi wielką.kanapkę i pogodziliśmy się. Gdy siedziałem z nią na ławce jakaś dziewczyna wylała na nią wodę. - Ojej, sorcia- Powiedziała i poszła sobie w pizdu. Kojarzyłem ją, Ale skąd? Nie wiedziałem. - Nie mam chusteczek, sorki- Powiedziałem do złej rudej. - Nic się nie stało...- Uśmiechnęła się na siłę. Poszedłem do swojej szafki, wyjąłem świeżą bluzkę od W-fu i dalem jej, aby się przebrała. Podziękowała i poleciała się przebrać. Wpadła na Shiro po drodze,a ja udawałem, że go nie widziałem. Kanapka była meeega pyszna.

Podszedłem do Harumi'ego. -Chodź.. Porozmawiamy.. Oczywiście jak chcesz. -Powiedziałem lekko drżącym głosem

- No dobra...- Odparłem i tak z dupy pomyślałem, że to pierwszy poznany przeze mnje demon. Łał. Poszedłem za nim, ciekawy co mi powie. Trzymałem w kieszeni spodni rękę, a w niej bransoletkę dla długowłosego. Nie byłem pewien, czy mu ją udać. Po chwili znowu byłem opanowany i zacząłem pierwszy: - Wiesz, że za dwie minuty dzwonek, nie? Nie zdążymy pogadać za długo, więc może to przełożymy?- Zapytałem. To była prawda na którą chciałem zwrócić uwagę, bo bez kitu, ta rozmowa za szybko się skończy... No i kupiłem sobie więcej czasu. Moja myśl dnia: po chuja kupiłem ten czas?

-W sumie to.. Ja chciałem coś zrobić.. A to czekać nie może. -Podszedłem do niego i go pocałowałem. To nie był taki szybki buziak tylko namiętny pocałunek. Nie powinien być taki zły, bo w końcu się trochę uczyłem.. -Nawet jak jesteś takim pojebem to i tak cię kocham. -Byliśmy w klasie.. Ale ja zrobiłem magiczną barierę i nikt nie widział co się działo. Po chwili wyłączyłem ją i poszedłem do swojej ławki.

Lel. CO. TO. BYŁO? Shiro-kun mnie pocałował! No po prostu brakło mi słów. No i czynów. Stałem jak wryty i nic nie zrobiłem. Na szczęście pomyślał i zatrzymał czas, aby nikt nas nie widział. Ucierpiałaby na tym moja reputacja, no i ktoś z agencji mógł nas obserwować. Co prawda potrafimy zauważyć, że coś jest nie tak, ale nie widzimy tego i dopóki nie ma zagrożenia nie możemy "wejść" w barierę. Nagle nasunęło mi się pytanie... CO JA NAPISZĘ W SPRAWOZDANIU?! Fak. Chwila, chwila, chwila... PRZECIEŻ ON MNIE POCAŁOWAŁ! DLACZEGO O TYM NIE POMYŚLAŁEM?! Moje rozmyślania przerwał dzwonek na lekcje i głos nauczycielki. - Proszę usiąść, panie Harumi- Nakazała, a ja usiadłem w swojej ławce. Całą lekcję patrzyłem się na niego i zastanawiałem nad tym, jak on śmiał się na to odważyć.

Harumi cały czas się na mnie patrzył.. Pewnie myślał "Dlaczego go pocałowałem" w sumie odpowiedź jest prosta.. Bo się w nim zakochałem. Rzuciłem kartkę na ławkę Harumi'ego. A na niej było napisane: Przepraszam za to, że cię pocałowałem.. No, ale wiesz że cię kocham i w ogóle. Jak chcesz to możesz mnie ignorować.. I nawet nie musisz akceptować moich uczuć. ~Yashiro

Przeczytałem wiadomość i podrapałem się w czubek nosa. Czasem, gdy się zastanawiałem, miałem ten tik. Kompletnie nie wiedziałem co mu odpisać, więc przeczekałem to. Dwie lekcje później podczas przerwy zagadałem do niego; nasza rozmowa toczyła się normalnie. Na początku obydwoje byliśmy spięci, jednak po chwili rozluźniliśmy się. Wieczorem zostałem dłużej w agencji, aby poszukać czegoś o moim naszyjniku. Przecież musiało coś na rzeczy być, skoro demon go kojarzył! Około godziny 21:17 naszła mnie pewna myśl: "Dlaczego Yashiro jest taki grzeczny? Przecież jest demonem! To zastanawiające..." z tą niezmienioną myślą wróciłem do domu.

Usłyszałem jak Harumi wrócił do domu.. Poczekałem 5 minut i zapukałem do jego drzwi. Się stresowałem xDD Po chwili otworzyły się drzwi. -Znam odpowiedź na twoje pytanie.. -Powiedziałem po cichu.. Harumi mnie zaprosił do domu.. Nikogo nie było. Mówił, że nikt nie przyjdzie do jutra.. Albo dłużej. Poszliśmy do jego pokoju.. Przez dłuższą chwilę panowała grobowa cisza. Ja bałem się o tym rozmawiać.

- o co chodzi?- Zapytałem skrępowanego chłopaka. Usiadłem naprzeciwko niego, skrzyżowałem ręce na piersi i czekałem." Co on chce mi powiedzieć?" myślałem, gdy on zbierał się na odpowiedź. Trochę bałem się usłyszeć jego wypowiedź, jednak czekałem.- No? Słucham?- Pogoniłem go i zacząłem tupać nogą.

-Więc tak.. Jestem "grzeczny" dlatego, że.. Po prostu się zmieniłem. Moje moce są trochę słabsze odkąd się zakochałem.. Tsa.. Teraz bez problemu można mnie zabić.. -Westchnąłem. No kurwa.. Jaki ja żałosny jestem..

Nie wiedziałem, co mu odpowiedzieć. Trawiłem otrzymane informacje i zastanowiłem się, czy powiedzieć o tym górze, czy zostawić dla siebie. "Instytucja z góry jest prowadzona przez anioły i jednego upadłego demona, oraz kilku ludzi. Nadnaturalni, bo tak ich ładnie nazywamy, sprawują pieczę nad ludźmi, więc można być na 90% pewnym, że nic nikomu się nie stanie. Więc jeżeli napiszę o tym to teoretycznie może on być bezpieczny, ale... Czy ja chcę o tym napisać?" Pomyślałem, dalej nic nie mówiąc. 

- Nad czym myślisz?- Zapytał Shiro, gdy od dłuższego czasu nie odpowiadałem, a on czuł się skrępowany ciszą. 

- Niczym- Lekko odpowiedziałem. Mógł się domyślić moich myśli... A nie, wróć. On jest tępakiem. Chociaż nawet głupim się zdarza... Westchnąłem i zapytałem go co chce do picia.

-Hm.. Może być zimna woda.. A i nie jestem tępy.. I jeszcze jedno.. Nie mów o tym górze.. Oni chcą mnie zabić.. -Westchnąłem. Harumi wyszedł z pokoju i po chwili wrócił z piciem. -Trzymaj.. -Podał mi wodę i gdy miałem się napić Harumi wziął mój podbródek i spojrzał się prosto w oczy. Zarumieniłem się. Wyglądał jakby chciał mnie pocałować..

- Nie jestem takim idiotą, zluzuj porty- Odpowiedziałem, gdy usiadłem ze swoją szklanką w ręku. Po chwili dodałem- nie powiem im o tym, choć...- Zawahałem się, ponieważ była to tajemnica zawodowa, a ja, pomimo buntowniczego charakterku, dotrzymuję obietnic.

- Sorki, chciałem coś powiedzieć, ale nie mogę... W ogóle skąd wiedziałeś, że jestem z TEJ organizacji? Zapytałem.

- Cóż... Pachniesz, jak ludzie stamtąd...- Odpowiedział i lekko się zarumienił. Przytaknąłem na znak zrozumienia, jednak jego odpowiedź była dla mnie... Krępująca? Tak to mogę określić. Bowiem mam bardzo wrażliwy nos i różne zapachy na mnie działają. Posiedzieliśmy trochę w ciszy, jednak nie była ona jakoś specjalnie niezręczna. Po prostu milczeliśmy, a Shiro rozluźniał się pomału. Później, gdy moja macocha napisała, że za chwilę będzie w domu i abym pomógł jej z zakupami, powiedziałem chłopakowi, że musi się już zbierać. Kiwnął głową, dopił picie i odprowadziłem go do drzwi . 

- Tooo... Cześć- pożegnał się.

- Siema- Odparłem i złapałem za klamkę drzwi. To stało się w jedną sekundę. Pociągnął mnie za koszulę do siebie i niezdarnie pocałował. Po kilku krótkich sekundach oderwał się od moich warg, pożegnał się raz jeszcze nie patrząc na mnie i szybkim krokiem wyszedł. A ja stałem. Stałem, dopóki nie ocucił mnie klakson samochodu macochy. "Kurde. Zagalopowałem się w myślach" ogarnąłem się i wyszedłem kobiecie na pomoc, jako piękny, biały rycerz, czy coś.

Wszedłem szybkim krokiem do swojego mieszkania. Cholera, cholera.. To takie dziwne, że on później nie jest zły i w ogóle.. Ciężko westchnąłem. Dobra.. Plan na jutro.. Zaprosić go gdzieś.. Tylko gdzie? A może na zwykły spacer.. I do lodziarni? Hm.. Czemu nie. Poszedłem się wykąpać. Po wykąpaniu ubrałem tylko bokserki jako pidżamę. Jutro będzie sobota.. Więc napisze zaproszenie na FB. Był dostępny! "Hej.. Chcesz się jutro ze mną przejść do parku i na lody? Jak coś to godzinę można jeszcze ustalić, ale ja myślałem nad 14-15. " I wysłane.

Było na prawdę gorąco. Uwielbiam bardzo ciepłą wodę, jednak zdecydowałem się na letni prysznic, aby trochę ulżyć swojemu rozgrzanemu ciału. Gdy wróciłem do pokoju w ręczniku włączyłem Internet w telefonie i poszedłem się ubrać w bokserki. Przyszło mi kilka nowych powiadomień, więc wróciłem ba łóżko na którym leżał sprzęt. Pierwsze co to sprawdziłem powiadomienia, potem zaproszenia, a na samym końcu wiadomości- nimi było najwięcej roboty: czytankę i odpisywanie. Zawsze robiłem tak, żeby łatwe zrobić od razu, a najgorsze rzeczy zostawić na koniec. Zdziwiłem się trochę na wiadomość, jaką dostałem od Shiro. Ostatnio za dużo z nim przebywałem i trzeba było to zmienić. Na jego prośbę o spotkanie odpisałem, że jestem zajęty. Jednak on dalej próbował. Już chciałem strzelić facepalma, jednak opamiętałem się, gdyż moja piękna twarz by na tym ucierpiała. "Kurde, chyba mi nie odpuści, jednak ja również pozostałem nieugięty. Odpuścił, a ja z radością wyłączyłem światło w pokoju, ułożyłem w łóżeczku i założyłem ręce za głowę. Nagle mnie olśniło, że kilka chwil temu skazałem się na nudę. Nie chciałem pójść z żadną laską, bo by pomyślała, że ma u mnie szansę. 

- Fak- Wyszeptałem i poszedłem spać. Rano obudził mnie dzwonek do drzwi. Jak mnie kurwica trafiła to szedłem tak, że aż się kurzyło. Pomyślałem, że jeżeli to jakiś sprzedawca to wykurwie mu z laczka, jednak nie- to był Długowłosy przyjeb z sąsiedztwa. Westchnąłem.

-Ano.. Hej. -Zająkałem się. Widać, że go wkurzyłem i to solidnie.  Aaaleee too nie moooja wina.. Po prostu się nie chciałem poddać. -Na pewno nie chcesz wyjść? -Spojrzałem się na niego. Ups.. Jest meeega wkurzony. Chyba nie powinienem pytać. -Um.. Jak nie chcesz to.. Mogę pójść.

Ziewnąłem i podrapałem się w lewy policzek. Dlaczego rano zawsze w tym miejscu mnie swędziało? - Wróć trochę później. I pamiętaj, ja śpię do 11- Ziewnąłem raz jeszcze i wszedłem w głąb domu. Zostawiłem drzwi otwarte, aby wszedł, nawet nie ogarniając tego, że powiedziałem, aby sobie poszedł. Skierowałem się na lewo do kuchni. Zrobiłem dla siebie jajecznicę, przygłupowi dałem szklankę wody i ciasteczka, oraz dwa talerze. Usiadłem naprzeciwko niego, położyłem patelnię na stół i nabrałem dla siebie porcji. Przypomniałem sobie o maśle stojącym na blacie. Poprosiłem (byłem bardzo zaspany) Shiro, aby mi je podał. Gdy odbierałem je nasze palce się dotknęły. Ja nie zrobiłem nic, natomiast chłopak lekko się wzdrygnął. Nałożył dla siebie i zjedliśmy w ciszy. Już ubrany zamykałem dom. Kolejnym moim śmiesznym nawykiem było przytrzymanie drzwi nogą. Chowając klucze do kieszeni i raz jeszcze ziewając zapytałem go gdzie idziemy.

-Idziemy do lodziarni.. Niedaleko nas otworzyli nową. I podobno są tam dobre lody~ -Uśmiechnąłem się. Zauważyłem, że zamknął drzwi, więc postanowiłem że złapie go za rękę. O dziwo nic z tego nie zrobił i szliśmy tak w ciszy. -Um.. Gomenasai.. Wyciągnąłem cię z domu mimo, że nie chciałeś.

Nie odpowiedziałem i dałem mu chwilkę nacieszenia się moją dłonią. Moja była chłodna, jak zawsze, a jego natomiast ciepła. To było dla mnie dziwne, bo byłem przyzwyczajony do zimnych, a tu nagle zmiana temperatury. Po chwili zapytałem go na jakiej ulicy znajduje się lodziarnia, jakie mają smaki itp.

- Zależy mi na kawowych i sorbetach- Uprzedziłem i delikatnie wypuściłem dłoń z jego, gdyż za chwilkę znaleźlibyśmy się na dość ruchliwej ulicy.

-Hm.. Podobno są. Jest tam wielki wybór. Przynajmniej tak słyszałem od znajomych. -Delikatnie się uśmiechnąłem -W sumie.. To trochę jak randka…-Zacząłem się śmiać. -Ej.. Może coś o sobie powiesz? Taki trochę tajemniczy jesteś.

Zignorowałem jego tekst o randce- niech się chłopak cieszy. Na pytanie o sobie nie wiedziałem co odpowiedzieć, więc chwilę pomyślałem. 

 Jestem tajemniczy, to już wiesz. Tego wymaga ode mnie moja praca...- Przerwałem. No tak: praca. On demon, ja z organizacji... Nieźle - Lubię sport, czytać książki, jeść. ... Nie wiem co jeszcze mogę Ci powiedzieć.

-Szkoda, że musimy być "wrogami" -Spojrzałem się na niego dość smutnym wzrokiem. -Chodzi mi o to, że jest to bez sensu! Aaaach! Wkurza mnie to. Naprawdę wkurza! -Złapałem się za głowę. -Musimy ze sobą walczyć pomimo tego, że jesteśmy młodzi. Ktoś z nas może w końcu zginąć. I pewnie to będę ja. Wszyscy w twojej organizacji chcą się mnie pozbyć. Dlaczego?! Dlatego, że jestem demonem? Może i jestem.. Ale mam w sobie coś z innych "stworzeń" -Westchnąłem i zerknąłem na niego.

-Chyba źle wytłumaczyli ci o co chodzi z agencją...- westchnąłem i kontynuowałem- zabijamy tylko w ekstremalnych przypadkach. Ja jestem za młody na ten dział...- Zorientowałem się, że wyjawiam informacje, których nie powinienem wyjawiać. Odchrząknąłem i zapytałem go aby zmienić temat- To daleko jeszcze?

-Czemu temat zmieniasz? I nie.. Nie daleko. Tuż za tym rogiem -Pokazałem palcem na róg  -Wstydzisz się iść ze mną za rękę?

Pomyślałem "ja pierdole".

- Wiesz, jesteśmy w publicznym miejscu, do tego fakt że idziemy razem nikomu nie będzie przeszkadzał. Ale będą się obawiać że jesteśmy razem i mogły by wystąpić małe komplikacje w mojej pracy. A i jak będziemy na lodach to muszę coś sprawdzić, Może mi to trochę zająć. A zmieniam temat bo obowiązuje mnie tajemnica zawodowa. Jakie mają tam lody? Oby były wystarczająco dobre jak na moją ZA-JE-BI-STĄ osóbkę!- Gdy to mówiłem to jakaś kobieta z dzieckiem spojrzała na mnie, a dziewczynka zapytała: 

- mamo co to znaczy ziamegiśty?

- Nic ważnego kochanie...- odpowiedziała i szybko od nas odeszła. Sorry not sorry. Takie życie.

-Podobno są, panie idealny. -Zaśmiałem się. -My w ogóle jesteśmy razem czy nie?- Mówiąc to poczułem się niepewnie. Nie patrzyłem na Harumiego, bo się wstydziłem. Kurde, po co ja go pytałem? Teraz będzie niezręcznie…

Już miałem mu odpowiedzieć, ale zobaczyłem kogoś, kogo miałem nadzieję nigdy więcej nie spotkać…

- O ja pierdolę

- Co?- Zapytał nic nie rozumiejąc i spojrzał w kierunku w którym ja patrzyłem. Oboje patrzyliśmy na youkai, która kiedyś była moją stalkerką i prawie zabiła mojego kolegę.